13 Mozart in de Roundhut

Strelen over zacht fluweel. Aaien door een vette schapenvacht. Mozart piano concert in de Roundhut voelt als Werner Herzogs Fitzgaraldo: klassieke muziek die door het oerwoud schalt. Totaal misplaatst maar daarom juist zo prachtig. Muziek, link als de hel want het maakt zacht, onbeschermd. Herinneringen krijgen een kans. Niet zo moeilijk ook op een dag als deze. Bij de lodge Nemasu begon het. We waren straal verliefd en vrijden op het strand onder de maan. Je kan nog zo boos zijn, herinneringen laten zich niet uitvegen. De bantaba, nu bij daglicht, hoe kon het toch zo mis gaan? Thuis in de Roundhut half liggend in de stoel, na een bad en Malang al op bed. "Where is Tapha Tin?" Hij mist je. Wat had je genoten hier. Van de rust, de maan en de sterren. Van wijdbeens zitten op de veranda met een kop thee. Een knipoog in het donker. En verder niet zoveel tekst. Je was geen prater..

Het is vrijdag. Ben je naar de moskee geweest? Met je vrienden? Heb je eigenlijk vrienden daar? Of ben je alleen? Mis je Gambia niet vreselijk? Je familie? Mij misschien? Hoe kan je zo totaal verdwenen zijn? Ik huil zoute tranen lief. Want heel diep in mijn lijf zit je er nog. Ik zorg dat ik het druk heb, te druk. Geen plek voor jou. Maar even zitten met zachte muziek, hoe zal ik het zeggen, het is of je me zacht over mijn hoofd aait. Ik denk dat je allang spijt hebt. Zo dom om de verhaaltjes van een Gambiaanse 'vriend' in Amsterdam te geloven. Gouden bergen hier in Europa. Niet teruggaan hoor. Ik help je wel! Morgen kom ik je halen. Niks meenemen, dan heeft ze niks door. Alleen je paspoort. Zo moet het gegaan zijn. Je had niet eens een jas aan of je rugzak mee. En dat terwijl het koud was die dag in januari. Dom dom dom.En dit kan nooit meer terug gedraaid. Papieren kun je wel  vergeten en illegaliteit is je toekomst.

Ondanks alles.. ik mis je.. ongelooflijke klootzak! Stupide goedgelovige Gambiaan!