Roe-koe-koeeee..het is nog donker. Het zal zo'n zes uur zijn. Ik ben wakker geworden van een zacht gehuil. Malang! schiet me te binnen, gauw naar hem toe voor hij niet meer te kalmeren is. Slaapdronken wurm ik me onder het muskietennet uit en slof naar de andere slaapkamer. Daar ligt het mannetje poedelnaakt nog ver in dromenland. Ik probeer het laken dat als een dikke prop onder hem ligt los te trekken en dek hem toe. De ochtendkilte doet ook mij 's ochtends vroeg naar een laken ergens op bed grissen. Het gehuil is overgegaan in vals gezang. De muezzin. Als hij nu voor vandaag zijn preek even laat voor wat het is kan ik nog een uurtje verder slapen. Hoewel.. schrijven misschien? Als ik het nu niet doe weet ik niet wanneer wel. En dus zit ik met de WakaWaka onder het net en probeer me al wakker wordend te herinneren hoe ik gisteravond in gedachten dit stukje begon.
Die enge gek. Die idiote politieman in burger bij het laatste roadblock. De afgelopen dagen is het een vrolijk weerzien met al die mannen in zwart blauw uniform. Lachen en handen schudden. Welcome Mama! Welcome! We miss you! How are You? How is your family? Etc etc etc. En toen ik die laatste zag was ik even helemaal vergeten dat ik die beslist op een afstand moest houden. Hij was de zogenaamde rechercheur bij de inbraken de vorige keer. En destijds verzekerde hij me al dat ik echt niet alleen in de Roundhut kon blijven. Dat hij er zou komen slapen. Toen leek het nog iets van een veiligheidsmaatregel te hebben hoewel ook al erg opdringerig. Maar dit alles vergat ik dus even en boog me lachend zoals altijd naar het geopende raampje en stak mijn arm uit om te begroeten. Ik vertelde hem - dom dom dom blondje- ook nog dat ik maandag zou vertrekken en in januari voor langere tijd terug zou komen. Good good, I have my plan with you! Huh?! Wat zegt ie nou? Ik buig me nog even extra naar buiten en vraag: Plan? Plan? You mean..?Op een of andere manier zag hij dit als een uitnodiging want hij trok de deur open en ging naast me zitten. Ik maakte een gebaar met mijn handen wat de bedoeling was, of hij misschien ergens heen moest. Autoritair wapperde hij wat naar voren en opzij. Alsnog aan de kant van de weg gaan staan? Wat had ik misdaan?Want al is hij in burger, hij blijft een politieman. Ik zette de jeep in de berm en hij ging er eens goed voor zitten. Zijn plan. Nou heel duidelijk. In januari kom ik bij je wonen.. yes yes.. you and me. Mijn ogen had ik niet groter op kunnen zetten, ze rolden zowat uit mijn kop. De engerd! Hij had een priveplan, niks politie gedoe. Dat ik protesteerde met Ik ben nog steeds getrouwd! leek hem geen zier te interesseren. Ik was echter te verbouwereerd om zijn uitleg van het plan nog verder te volgen. Had hij nou nog maar ergens een glimlachje of wat dan getoond, dan had ik het nog als een domme grap kunnen zien. Maar hij deed zijn plan nog eens dunnetjes uit de doeken en eindigde met een dreigend You still have my number yeah?!! Ik moet geknikt hebben of wat dan ook, wat hem uiteindelijk deed besluiten weer uit te stappen. Totaal overdonderd en vol verbazing en ongeloof over zoveel autoritaire dommigheid startte ik de jeep onder een luid: Wat een enge man! Wat een creep! Wat een godvergeten klootzak om me onder het mom van zijn beroep zo te imponeren! De stilte werd verbroken door mijn gierende banden en het keihard opkomen van de motor om zo snel mogelijk thuis te zijn.
Bij het zijweggetje van Kawsu's lokale benzine'stationnetje' - hij loopt met jerrycans in en uit - stond Malang op zijn te kleine roze meisjesfietje op me te wachten. Hij had geluk. Uit woede en frustratie bestelde ik bij Kawsus's vrouw een portie spaggetti met kip en slappe koude patatjes, geflankeerd door veel ketchup en mayonaise. Het moest maar. Thuis verdeelde ik de hele handel over twee halve tapalapa's (stokbroodjes) en we peuzelden de bijna onhandelbare hap met twee handen op. Is goed hoor! knikte ik, eet maar lekker met je handen! Buiten zat de poes al om het restje te miauwen.
Als even later Malang met een volle buik en fris gewassen koppie al op een oor ligt ben ik er allerminst gerust op omdat de poort niet dicht kan. Zo direct staat die gek voor mijn neus. Van lekker buiten zitten kwam het niet. Ik wilde ramen en deuren dicht en uiteindelijk bleef er niet veel anders over dan binnen nog even een boek in het donker te lezen. Met een lampje plat op de bladzijden. Pfht! Dat ik me toch door zo'n kerel zo van de leg laat halen. In gedachten zag ik hem al rond het huis sluipen en door het open slaapkamerraam gluren hoe ik straks naakt onder het muskiettennet zou kruipen.
Eenmaal daaronder viel ik bijna boven De Stamhouder in slaap. Een schitterend boek dat me al avonden wakker gehouden heeft. Maar derze keer viel ik in een diepe slaap. De Waka Waka kon ik ternauwernood uitdoen en opzij schuiven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten