zaterdag 11 juni 2016

26 Ramadan

1
"Ram-ma-dan
Jam-mer-dan"
Iets te lang de telefoon opgelaad in de jeep en dus... geen krimp meer.
"Waarschuw me als je iemand ziet die kan helpen duwen" zeg ik tegen Malang en geef mezelf de opdracht rustig te blijven. Na een tydje roept hij me. Een donkeycar komt voorbij met een volwassen man en een puber.
"Can you help pushing the car please?"
Zijn  hoofd schudt nee.. zijn handen maken een hulpeloos gebaar. "Vasting. I am vasting". Dank u wel. "Abarrakaa bake!" En verder is er geen kerel te bekennen. Ik weet hoe ze liggen. Languit over drie stoelen binnen in huis. Bijkans bewusteloos.
Opeens heb ik een hekel aan ramadan :-(
Geen jeep maar ook geen oplaad mogelijkheid meer. Dat wordt kluizenaar spelen..
2
Ik bedacht me ongeveer een jaar geleden: Aan wie zou ik dit constructie speelgoed geven? Malang had de oplossing. Hij haalde het eigenhandig uit de kist en begon samen met Kawsu autootjes te maken. Heel normaal voor Hollandse kids maar hier heel bijzonder. Concentratie is sowieso ver te zoeken en met alles wordt 'gevoetbald'. Dus ben ik nogal trots dat ze zingend - "one..two..three..four.. " - al meer dan een uur op de mat ermee aan het spelen zijn.
3
Harde werkers! Malang en zijn vriend 'pounden'  de keiharde koeienpoep om rond de sticks te verkruimelen als mest. De sticks zijn stukken tak van Marijke Mol haar prachtige bloementuin. Die zijn kaal in de grond gestopt en beginnen al uit te lopen:-) Nog  twee weken te gaan dat we ze water kunnen geven. Daarna is mijn hoop gevestigd op regen. Ik heb weliswaar uitgelegd aan de buurvrouw dat zij ze water mag geven als ik weg ben. Maar of ze dat doet..? Bloemen kun je immers niet eten dus de motivatie daartoe is er waarschijnlijk niet. Dus wordt het vertrouwen op 'overleven'. Wat zowel mensen als natuur gewoon zijn te doen ;-)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten