Het nieuwe jaar is daar. Zo ook het nieuwe blog voor mijn reis naar Gambia.
Deze keer ga ik op een andere manier als anders. Mijn hoofd is bij de vluchtelingen die ik les gegeven heb vanaf september. Kleding inzamelen was opeens niet alleen meer voor Gambia bedoeld maar ook voor de vele mannen die met bijna niets op de Havenstraat in Amsterdam arriveerden.
Mijn klasjes heb ik gelukkig kunnen overdragen aan een leuk team van vrijwillige docenten.
En nu is dan het moment gekomen dat ik me definitief ga omschakelen. Het eerste wat me te binnen schiet als ik lees dat het regent in Gambia: heerlijk! dan hoef ik me geen zorgen te maken over het emmers water sjouwen naar onze bananenbomen! Dan schuiven de beelden een voor een langs. Mijn aangenomen kleinzoon en sponsordochter die ik weer kan gaan knuffelen. De Roundhut, hoe zou hij er bij staan?! De honden.. oh wat zijn ze groot geworden! Zouden ze me nog kennen? En zo maar door.
Tapha is de laatste drie maanden bij mij in Nederland geweest. Voor hem zal het ook weer wennen zijn. Geen elektriciteit, gas of water. Geen volle koelkast. Geen tv en internet. Wel ziet hij er naar uit om zijn familie terug te zien.
Ik hoop dat het een rustige vredevolle drie maanden wordt. Want het mag dan geen land-in-oorlog zijn, vrede is er niet altijd vanzelfsprekend. Zoals nergens trouwens ;-) Ik hoop jullie te lezen, hier of op Facebook. De stukjes hoop ik dan ook door te kunnen linken.
Lieve groet en tot over drie maanden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten